دوستان عزیزم سلام. در مطلب قبلی با عنوان «انصاف» مطالبی عرض کردم که به نظرم نیاز به توضیح دارن که در چند پست ارسال می کنم.

اولین نکته ای که نیاز به توضیح داره اینه که اگه فطرت بخواد کارآیی داشته باشه و خدا رو به ما نشون بده باید آدمیت و انسانیتمون سالم مونده باشه. اگه آدم چند تا گناه انجام بده آدمیتش از بین نمیره بلکه اگه اون قدر گناه کرد و غوطه ور شد به طوری که گناه بر اون احاطه پیدا کرد اون موقه هست که دیگه فطرت آدم کارآییش رو از دست میده و خدا رو نمی تونه به خوبی نشون بده دقیقا مثل اینکه یه آیینه که می تونه تصویر آدم رو به خوبی نشون بده کثیف و لکه دار بشه و نتونه خوب تصویر رو نشون بده. نشونه این وضعیت وقتیه که آدم گناه می کنه خودش هم می دونه خطاکاره ولی پشیمون و شرمنده نمیشه. یه نکته که اینجا وجود داره اینه که فطرت آدمی نمی میره بلکه کدر میشه برای صاف کردنش فقط یه دستمال مرطوب نیاز داره و اون چیری نیست جز توبه با اشکهای خالصانه در خونه خدا که این اشکها دستمال توبمون رو مرطوب میکنه تا آیینه دلمون کاملا تمیز بشه و خدا رو به خوبی نشون بده.

یه نکته خارجی: می دونید یکی دیگه از نشونه های انسانیت اینه که احساس داشته باشه یعنی اگه ظلمی رو مشاهده کرد، حقکشی رو مشاهده کرد احساساتش برانگیخته بشه و عکس العمل نشون بده تا جایی که حتی منطقیون در مورد انسان «احساس» رو عرضی خاص اون می دونن یعنی چیزی که فقط در انسانها وجود داره و بس. پس اگه شخصی در مقابل اتفاقات عالم هیچ احساسی نداشته باشه، مظلوم و ظالم براش فرقی نداشته باشن، ثروتمند و فقیر فرقی نداشته باشن، از انسانیت خودش دور شده. معیار دستمون باشه.

اللهم عجل لولیک الفرج